Vroeger toen de mensen nog met ganzenveren op perkament schreven, was de oude nedelandse taal heel anders dan dat het nu is. Zo anders dat wij het bijna voor geen meter kunnen begrijpen. Dit is bijvoorbeeld zo'n oude nederlandse zin: hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, wat unbidan we nu? in onze taal betekent dat: alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op. zulke oude (versjes) werden rond 1100 geschreven door een Vlaamse monnik die in een Engels klooster verbleef. die monniken daar schreven ook boeken, niet op papier zoals wij nu, niet met pennen of potloden zoals wij nu. Maar op perkament, en ze schreven met ganzenveren die doopten hun ganzenveren in in een inkt potje en schreven ze daarmee.
donderdag 29 mei 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)